Het is een menselijk trekje om een schuldige aan te wijzen wanneer dingen niet gaan zoals gehoopt. Vaak worden abstracte figuren zoals de duivel of concrete systemen zoals de politiek als zondebok gebruikt. Dit komt deels omdat het makkelijker is om externe factoren de schuld te geven dan onze eigen verantwoordelijkheid onder ogen te zien. De duivel wordt in religieuze context vaak gezien als symbool voor het kwaad en verleiding, en het is een oude manier om negatieve situaties te verklaren. Aan de andere kant biedt de politiek een tastbare, directe tegenstander: beleidsmakers, leiders en systemen die vaak als oorzaak van maatschappelijke of persoonlijke problemen worden aangeduid. Hoewel frustratie soms terecht is, vergeten we dat complexe problemen meestal ook complexere oplossingen vereisen, waarbij zowel externe als interne factoren een rol spelen. Door verantwoordelijkheid te nemen voor wat we wél kunnen veranderen, verplaatsen we onze energie van klagen naar actie.